Budynki typu Lipsk, które masowo pojawiały się w polskim krajobrazie od lat 60. XX wieku, dziś coraz częściej podlegają rozbiórce z uwagi na przestarzałą technologię wykonania i obecność materiałów niebezpiecznych, w tym przede wszystkim azbestu. Ich konstrukcja opiera się na stalowym szkielecie i prefabrykowanych ścianach zewnętrznych, które w znacznej części wykonane są z płyt azbestowo-cementowych typu Sokalit. Materiał ten pełnił funkcję ognioodporną, jednak z perspektywy dzisiejszej wiedzy medycznej i środowiskowej – jego stosowanie niesie poważne zagrożenia. Typowa bryła budynku typu Lipsk to wydłużony prostokąt, zwykle pięciokondygnacyjny, o wewnętrznym układzie korytarzowym. Elewacje tych obiektów łączą w sobie barwione szkło i płyty azbestowe, co w okresie powojennym uznawane było za symbol nowoczesności. Jednak w praktyce okazało się to rozwiązaniem nieefektywnym energetycznie – latem wnętrza przegrzewały się, a zimą trudno było je ogrzać. Współcześnie te budynki są często opuszczone lub przeznaczone do całkowitej rozbiórki.
Kluczowym problemem związanym z rozbiórkami typu Lipsk jest obecność znacznych ilości azbestu, który z biegiem lat uległ degradacji. W wielu przypadkach płyty elewacyjne tracą szczelność, a zawarte w nich włókna azbestowe przedostają się do atmosfery, stwarzając realne zagrożenie dla zdrowia. Właśnie dlatego rozbiórka takich obiektów wymaga starannego przygotowania i ścisłego przestrzegania procedur usuwania azbestu.
Proces rozbiórki rozpoczyna się od wykonania inwentaryzacji azbestu oraz oceny stanu technicznego płyt elewacyjnych i innych elementów zawierających azbest. Równolegle przeprowadza się pomiary zawartości włókien w powietrzu – zarówno w przestrzeniach wewnętrznych, jak i na zewnątrz budynku. Prace rozbiórkowe można rozpocząć dopiero po otrzymaniu wymaganych pozwoleń oraz po przygotowaniu odpowiednich zabezpieczeń i planu gospodarki odpadami niebezpiecznymi.
Demontaż płyt azbestowo-cementowych odbywa się ręcznie, przy minimalizacji pylenia. Pracownicy używają specjalistycznych narzędzi oraz są wyposażeni w pełne środki ochrony osobistej. Zdemontowane płyty są szczelnie pakowane w grube folie polietylenowe i oznaczane zgodnie z przepisami. Następnie są transportowane na wyspecjalizowane składowiska, które przyjmują odpady zawierające azbest – na przykład w Koninie, Bytomiu czy Dąbrowie Górniczej.
Po zakończeniu demontażu wykonywane są ponowne pomiary stężenia włókien w powietrzu, aby upewnić się, że teren nie stanowi zagrożenia dla zdrowia. W razie potrzeby prowadzi się również dekontaminację gruntu i otoczenia. Wszystkie działania są dokumentowane w ramach tzw. dokumentacji powykonawczej, która potwierdza zgodność prac z obowiązującymi przepisami prawa.
Rozbieramy budynki typu lipsk w województwie mazowieckim w miejscowościach:
- Warszawa
- Izabelin
- Łomianki
- Jabłonna
- Legionowo
- Nieporęt
- Marki
- Ząbki
- Kobyłka
- Zielonka
- Wołomin
- Sulejówek
- Halinów
- Wiązowna
- Otwock
- Józefów
- Karczew
- Konstancin-Jeziorna
- Lesznowola
- Pruszków
- Piastów
- Ożarów Mazowiecki
- Stare Babice
- Nowy Dwór Mazowiecki
- Radzymin
- Nadarzyn
- Tarczyn
- Grodzisk Mazowiecki
- Błonie
- Góra Kalwaria
- Mińsk Mazowiecki
- Stanisławów
- Wola Rasztowska
- Serock
- Wyszków
- Piaseczno
Szukasz firmy zajmujacej się rozbiorkami budynków typu Lipsk?
Zadzwoń do nas:
+48 533 370 210
Warto dodać, że właściciele budynków przeznaczonych do rozbiórki mogą ubiegać się o dofinansowanie w ramach programów gminnych i regionalnych. Koszty demontażu i utylizacji azbestu są często współfinansowane, szczególnie w przypadku obiektów użyteczności publicznej lub dawnych hoteli pracowniczych. Firma Usuwanie Azbestu Warszawa oferuje kompleksową obsługę takich projektów – od dokumentacji, przez demontaż, aż po przekazanie odpadów do legalnych punktów składowania. Profesjonalne podejście do rozbiórek budynków typu Lipsk nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale też pozwala uniknąć kar i sankcji wynikających z nielegalnego usuwania azbestu. Dzięki rosnącej świadomości społecznej i dostępności usług wyspecjalizowanych firm, coraz więcej tego typu obiektów znika z krajobrazu Polski w sposób kontrolowany i bezpieczny dla zdrowia publicznego.